Süleyman Nazif Şiirleri / Diyar- ı Fuzûlî
DlYÂR-I
FUZÛLÎ
Kârbân-ı râh-ı tecridiz hatar havfın çeküp
Gâh Mecnûn gâh ben devrile nevbet bekleriz.
Fuzûlî-i Bağdâdî
Bugün, Fuzûlî, mesâîb-penâh olan türben,
Gumûm içinde, eminim- ki ağkyor bizsiz;
O bî-nevâ-yı firâkız ki mesken ü medfen
Vatan da olsa garibiz.. yetîm-i târihiz!..
Görüşmedimse de aslâ mezâr-ı zarınla,
Revân-ı pâkini gördüm, gezerdi her yerde;
Evet Fuzûlî, senin rûh-ı nâlekârınla
Zamân zamân dolaşırdım o öksüz illerde!. .
Seninle ben dolaşırken görür ve ağlardım
O münkesir vatanın haşrolan sefaletini;
Sükût ederdi ölürken de öyle anlardım
Ki havf-ı âr ile gizlerdi her mezelletini.
Mehâsininde nümâyân melâl-i hüsranı,
Gelindi sanki, o bir girye-zâr-ı hicrânda;
Cihâna ömr akıdırken zavallı pistânı
Kanar dururdu mülevves dehân-ı küfrânda!. .
Süleyman
NAZİF
18 Nisan 1917
Kaynak : Nurullah Çetin
Yorumlar
İçerik yoruma kapalıdır.
|
